یکی از مشکلات مربیان راهیان نور، عدم سکوت بچه ها تو اتوبوسه موقع صحبت و روایتگری...
ما یه فوت کوزه گری براش سراغ داریم ؛)
و اون روایتگری مصور هستش!
یعنی چی؟
یعنی مثلا از هر شهیدی که میخوای صحبت کنی، عکس هاش رو با خودت ببری... در قطع مثلا آچهار که ته اتوبوسی هم ببینه...
این جوری دیگه حواسشون به شیشه و صندلی بغل دستی و خوراکی و....... نیست...
و شما میگی بچه ها این عکسو ببینید. این کیه؟!
همه یهو نگاه میکنن ببینن چه خبره و حواسا که جمع شد، شما حرفتونو میزنید. هر عکس رو کوتاه توضیح میدیم...
من خودم اولش میگم: بچه ها!!! از توضیح دو دقیقه ای هر عکس اگه خوشتون اومد یه صلوات بفرستید...
خلاصه این عکسا تو اتوبوس کار ویدئو پرژکتور و پاورپوینت رو برا شما انجام میده شایدم بهتر...!
به راحتی میشه یه ساعت این جوری تو اتوبوس صحبت کرد بدون اینکه کسی اعتراضی بکنه و یا اینکه خسته بشه...
